Vertrek van Jogjakarta naar Batu

Na een teleurstellende uitslag van de wedstrijd NMederland - Duitsland nemen we een douche en ontbijt en vertrekken dan met de trein naar Jombang. In de trein slapen we wat bij en ondertussen genieten we van het landschap wat bestaat uit vele rijstvelden. We zitten zo'n vier uur in de trein. Eenmaal aangekomen in Jombang brengt de bus ons naar een restaurant waar we lunchen en daarna rijden we door naar Batu. We komen aan in deze bergplaats en hadden dan ook verwacht dat het hotel niet veel zou zijn. Niks is minder waar we hebben een eigen cottage die erg ruim is. We douche en gaan snel een hapje eten want we moeten op tijd naar bed want de dag erna worden we al om 01.00 uur 's morgens gewekt. We bezoeken dan de bromovulkaan.

De rit naar de Bromo vulkaan toe worden we opgedeeld in twee groepen. Met twee kleine busjes rijden we richting de Bromo. De weg ernaar toe bestaat uit veel bochten en gaat stijl omhoog. Het is erg donker en de wegwijzering ontbreekt. Bianca knijpt hem behoorlijk en is blij dat het donker is. Na zo'n twee uur rijden stappen we over in jeeps. Wij moeten voorin zitten naast de chauffeur omdat er eigenlijk maar plek is voor anderhalf persoon. Rachel voelt de pook van de jeep in haar benen prikken maar vind de tocht verder prima. Bianca is ondanks dat het donker is wat bang en knijpt Rachel in haar handen. Na een tijdje vind ze het wel gaan. Na zo'n 30 minuten in de jeep gezeten te hebben komen we aan op de plaats van bestemming. Het is vreselijk koud maar we krijgen warme thee en ontbijt voordat we naar het uitkijkpunt gaan waar we de zonsopkomst zullen gaan bewonderen. Uiteindelijk is het dan zover en tegen half 6 zien we de zon opkomen. Het is een prachtig gezicht. We zijn 2700 meter hoog en we zien de vulkanen en de kraters te liggen. De lucht is erg mooi gekleurd door de zon en een gedeelte lijkt zelf op een maanlandschap. Na genoten te hebben van het uitzicht dalen we met de jeeps naar beneden het kratergebied in. Het is ondertussen licht en Bianca heeft wat moeite met de hoogte. Het laatste stukje naar de Bromo vulkaan toe waar we op kunnen doen we lopend. Nou ja het eerste stuk dan, we lopen namelijk door los zwart vulkaanzand en het is inmiddels erg warm geworden. Rachel verbaast zich erover dat de mensen uit degroep met een mondkapje op lopen tegen de stof. Het lijken wel een stel japanners. Rachel doet hier dus niet aan mee. Uiteindelijk wanneer we op de helft zijn al lopend stappen we over op een paard en deze brengt ons tot onderaan de trap. De trap0 heeft zo'n 279 trede volgens de gids en gaat stijl omhoog. Hij brengt ons op de kraterwand. Vanaf de kraterwand kijken we zo de diepte van de krater in en zien we een groot zwavelmeer te liggen. De Bromo is nog actief maar spuit geen lava meer. De laatste uitbarsting was in 2012 en deze bestond uit grote aswolken. Het was erg mooi om dit gezien te hebben wel was Bianca verbaast over de afrastering die er niet of nauwelijks was. Ze durfde dus ook niet over de kraterwand te lopen. Na dit bezoek brengt de jeep en daarna de bus ons terug naar het hotel. We komen hier om twaalf uur aan. De middag brengen we aan het zwembad door.

Liefs Bianca en Rachel