Stadstour door Bandung & bezoek aan Cimahi

Hallo hallo,

Gisteren begonnen we de dag met een stadstour door Bandung. Onderweg verteld Franky (reisleider) over de geschiedenis van de stad en de art deco gebouwen. We stoppen bij het regeringsgebouw, de legerbasis etc.

Vervolgens stappen we uit om bij een campus te gtaan kijken. Deze campus is ooit opgezet door de Nederlanders en is de enige campus in Bandung. Om op deze campus toegelaten te worden moet je wel over veel geld beschikken het kost namelijk zo'n 50 miljoen rupiah omgerekend is dit ongeveer 5.000 euro. Dit kost hert alleen al om toegelaten te worden. Voor Indonesiesche begrippen veel geld.

We verlaten de campus en rijden met de bus naar de andere kant van de stad. We lopen ook nog even door de stad langs de art deco gebouwen en zien ook hier de Nederlandse invloeden. We lopen naar het restaurant waar we lunchen. Ook hier is het verkeer erg chaotisch en druk. Op de kruispunten zie je mensen tussen de auto's door lopen om hun goederen te verkopen.

De middag brengen we een bezoek aan het Anklung muziekschooltje waar kinderen van 6 tot 15 jaar (allemaal afkomstig van de naastgelegen campon) leren de Anklung te bespelen.
We zien een dans door de kinderen en sommige van hen bespelen de Anklung. Het is een leuke voorstelling en op het einde worden toescdhouwers door de kinderen uitgenodigd voor een afsluitingsdans.

Eenmaal buiten worden wij aangeklamt door Indonesische meisjes die graag met ons op de foto willen.

S'avonds gaan we op aanraden van onze reisgenoten eten in het hotel het moet "Geweldig" zijn en er goedkoop. Het eten smaakt wel goed maar geweldig dat is best overdreven en wij vonden de toetjes en het ijs het beste.

Vanmorgen stonden we weer optijd op. We hadden aan Franky gevraagd of hij voor ons een chauffeur kon regelen die ons 2e naar Cimahi zou brengen.( de geboorteplaats van de moeder van Bianca en de plek waar de opa van Bianca gelegerd heeft gezeten ) Om 9.00 is de chaufeur er en hij brengt ons naar Cimahi. Hij spreekt geen Engels en dit maakt het communiceren moeilijk. Onderweg wijst de chaufeur van alles aan en verteld er hele varhalen bij, we knikken ja en kijken geintereseerd maar snappen er niks van. Dit komt doordat hij alleen maar Indonesisch praat.

In Cimahi rijdt hij regelrecht naar het ereveld. De begraafplaats is keurig onderhouden en we zien zowel gtraven van Nederlandse officieren als van Nederlandse kinderen te liggen. Het is een indrukwekkend bezoek.

Terug in de auto vragen we of hij langs een militaire basis wil rijden. Dit doet hij alleen hij rijdt de basis op. Bij de post stopt hij en laat ons uit stappen. Hij verteld bij de post dat wij graag willen kijken. Dus een leidiggevende en een militair wenden zich tot ons. Wij proberen hun duidelijk te maken waarom wij hier een kijkje willen nemen. Maar ook hun spreken gebrekkig Engels, wel doe ze erg veel moeite om ons te begrijpen en ze willen ons zelfs naar de begraafplaat brengen. Als wij duidelijk hebben gemaakt dat we daar al geweest zijn en we eventueel hier rond willen kijken, magt dit van hun wel maar moeten ze eerst promisie vragen aan de commandant. we zeggen dat ze die moeite niet hoeven te doen en bedanken ze na nog een klein fotomoment.

De gids rijdt nog langs verschillende militaire instanties en vervolgen onze weg terug naar het hotel. De middag willen we door brengen aan het zwembad alleen worden we halverwege gestoord door een flinke onweersbui.

Morgen verlaten we Bandung en gaan we met de trein richting Kroya om vervolgfens met de bus naar Wonosobo te gaan.

Liefs Bianca & Rachel